Did I mention I'm writing it in Esperanto?
Mi vekintas de mia dormo. Dommastrino- ŝia urino gutanta sur mia vizaĝo, mia buŝumo kaj blindadrapo sorbantaj ĝin. Sed miaj lipaj ankoraŭ sekas. Varma, nun malvarma, l'odoro kruela kiun mi konas- mi malfermantas mia buŝo- la ĝemeto dolĉa rekontantas la buŝumon. Mi tremantas. Mi ne volantas ke ŝi doloros min ree. Mi volantas mumion. Mumio estus dolĉa. Ŝia lakto- la rivero de l'amo, varma, kiel la rivero de ŝia mistrakto, sed dommastrino ne amas min. Sed mi devas ĉiam ami ŝin, ŝi diras, se mi volas miaj regaloj. Ĉio estas donaco. Ke mia vindaĵo revindiĝas, ke ŝi marŝigas min. Se ĉiam mi ne bonos, mi ne havantos tioj.
'Leku, fiknabino.'
Mi skuiĝantas mia kapo.
'LEKU.'
Piedbato. Mi ĝemantas.
'Kvietu'.
Ree piedbato. Mi altigantas mia korpo senvalora. Ŝi malfarantas la buŝumon. Mi timigiĝas, sed mi devas. Tiu en ĉi butono glata, en ŝiaj ĝemoj, mi trovos libereco. Ŝi dirintas tio, ĉiam. Mi feliĉas. Tio, ankaŭ, ŝi dirintas. Ke mi rajtiĝas servi ŝin. Ke mi ne forlasiĝas- ke estas manĝaĵo kaj akvo en miaj bovloj. Ŝi diras ke se iam mi haltus servi ŝin, la manĝajo ne venus ree, la akvo ne venus ree, mia vindaĵo ne revindiĝus. Kaj unufoje mi haltis servi ŝin. Kaj mi ne forlasiĝis. La manĝajo ne venis, kaj la akvo, ankaŭ. Kaj mia merdo estis ĉie en mia litkovrilo, kaj mia urino, kaj ĉie en tuta mia korpo, ankaŭ. Sed ŝi ne forlasis min. Mi batiĝis. Plu urino, ŝia, tiam, en mia buŝo, kiam mi diris ke mi soifis, kaj tiam estas mia vomito. Kiam mi ne povantis trinki tuta ŝia urino. Kaj mi diris ke mi malsatu, kaj vomito, ree, vomita vomito. Kiam mi ne povantis manĝi tuta mia vomito. Kaj mi volantis morti, kaj mi diris ke neniam mi malobeos ŝin, neniam. Poste ĉiam mi lekintas. Pli malbonas ol batiĝi. De salo ŝi gustantas. De ŝvito. Nun, ne de sango. Mi ne ŝatas la sango. Mi vomus ree. Sed nun ŝi ne gustantas de sango. Tio estas afero malgranda. Tamen mi dankantas.
Nun ĝemeto. Ŝia. Laŭta. Mi ne povas havi ĝin. Pro rimeno. Mi ne povas tuŝiĝi. Mi volas. Se mi ne havus mia akvo aŭ mia manĝajo, jes, kaj mia vindaĵo ne revindiĝus, sed mi povus tuŝiĝi. Nu, eble, ne. Mi devas vivi. Mi senkulpas. Tio, tio estas tuta kiun mi scias. Ĝis mi liberigatos, mi devas leki. Eĉ mia nomo. Mi ne scias ĝin.
"Bona putino. Bona." Nun mi memoras. Mi nomiĝas putino.
Mia vango batiĝantas.
"PLI NEŜANĜIĜEME! Vi malspritas kaj ankaŭ malpuras?"
"Mi...mi bedaŭras, dommastrino. Mi-"
"Vi KIO?"
"Mi- mi penantis, dommastrino. Pardonu..."